De Formule 1 heeft een roemrijke geschiedenis. Van grootheden als Ayrton Senna tot Michael Schumacher; iedereen kent de legendes van de koningsklasse van de autosport. Toch zijn er ook zat vergeten coureurs en die lichten we één keer per maand graag uit. Vandaag is het de beurt van Elio de Angelis.
Foto credit: Steve Daggar
Wie denkt aan de Formule 1 zal misschien niet gelijk terugdenken aan de Italiaanse coureur die actief was in de jaren ‘80. Toch is het verhaal van de man uit Roma nog altijd bijzonder, al sluit het af met een heel tragisch einde. De Italiaan die Nigel Mansell geregeld wist te verslaan en zelfs Ayrton Senna af en toe uitdaagde, kwam tragisch om het leven tijdens een test op het Paul Ricard-circuit in Frankrijk.
Korte loopbaan
Toch trappen we af in 1979, toen de carrière van de Angelis begon bij Shadow. De man uit Roma was na het 1977-seizoen oorspronkelijk al in beeld bij Ferrari als vervanger voor Niki Lauda, maar er werd uiteindelijk gekozen voor Gilles Villeneuve. Twee jaar later reed de Italiaan zijn eerste race in de koningsklasse van de autosport bij Shadow, waar hij zevende werd.
Dat eerste seizoen verliep verder glansloos. De renstal waarvoor de Italiaan reed, had geregeld problemen met de wagen, wat ervoor zorgde dat de Angelis acht keer niet in actie kwam dat seizoen. De helft van de Grands Prix moest hij vanaf de pitstraat zien, waarna zijn laatste race van het jaar werd afgesloten met een vierde plek in de Verenigde Staten.
Met zijn kwaliteiten viel de Angelis op bij Lotus, die hem wist te kapen voor het 1980-seizoen. Daar bleef de Italiaan vijf jaar hangen, waar hij onder meer de teamgenoot werd van Mario Andretti en later Nigel Mansell. In die tijd wist hij twee Grands Prix te winnen.
Waardige concurrent
Met laatstgenoemde voerde de Italiaan een waardige strijd over de jaren. Hoewel Mansell in zijn loopbaan nog wereldkampioen van de Formule 1 wist te worden, was hij bij Lotus in eerste instantie de mindere van de twee. De Angelis wist Mansell in 1981 bijvoorbeeld met afstand te verslaan in punten (14 tegenover 8 in het voordeel van de Italiaan).
Ook in ‘82 werd de onderlinge strijd gewonnen door de man uit Rome. Dit keer was het verschil nog groter, want Mansell verdiende maarliefst zestien punten minder dan de Angelis. Daarbij moet wel de kanttekening geplaatst worden dat Mansell een stuk minder vaak in actie kwam. Aan de andere kant wist de Angelis dat jaar de Grand Prix van Oostenrijk te winnen.
In 1983 wist Mansell voor het eerst zijn teamgenoot te verslaan in een seizoen, al waren de rollen in 1984 weer omgedraaid. De Angelis werd derde in het wereldkampioenschap, terwijl Mansell niet verder kwam dan plek negen, dezelfde plek als de Ayrton Senna. Laatstgenoemde werd een jaar later de nieuwe teamgenoot van de Italiaan.
1985 was voor de Italiaan nog altijd een goed jaar, al wist hij het niet te winnen van Senna. De Braziliaan was hem vaak te snel af, al kwalificeerde de Angelis zich wel een aantal keren boven man die later drie keer wereldkampioen van de Formule 1 zou worden. Zelf zag de man uit Rome zijn voormalig teamgenoten alleen nooit van die successen genieten.
Dodelijk ongeluk
In 1986 kwam de Italiaanse coureur te overlijden tijdens een test op het Paul Ricard-circuit in Frankrijk. De achtervleugel van de BT55 schoot los onder hoge snelheid. De downforce op de achterbanden verdween, waarna de wagen over de kop sloeg en zelfs over een barriére ging.
De wagen vatte vlam, waarna de Angelis niet zonder hulp uit de wagen kon komen. Doordat er geen marshals op het circuit waren, duurde het een half uur voordat er hulp kwam via een helikopter. 29 uur later overleed de coureur met als oorzaak het inademen van te veel rook. De crash zelf zorgde alleen voor een gebroken sleutelbeen en lichte brandwonden op zijn rug.
